Biz Babadan Böyle Görmedik

Ba­ba­nın ev­de­ki ku­ral­la­rı ve uy­gu­la­yı­şı, prob­lem­le­re yak­la­şı­mı ve çö­zü­mü, eş ve ço­cuk­la­rı­na yak­la­şı­mı ki­şi­lik ge­li­şi­mi için önem­li­dir

Söz­lük­te baba, ço­cu­ğu olan erkek an­la­mı­na gelse de bize göre baba; ço­cu­ğu­nu en güzel şe­kil­de eğit­mek için önce ken­di­ni ge­liş­ti­ren, sonra da ge­li­şim dö­nem­le­ri­ne ve çocuk psi­ko­lo­ji­si­ne uygun ola­rak ço­cu­ğu­nu en güzel şe­kil­de eği­ten kişi de­mek­tir. Aile­de baba de­yin­ce güven akla gelir. Ço­cuk­lar için­de baba de­yin­ce, sır­tı­nı da­ya­ya­bi­le­ce­ği bir dağ an­la­mı­na gelir. Ço­cuk­la­rın sır­tı­nı da­ya­ya­bi­le­ce­ği bu dağ, ço­cuk­lar için bir güven teş­kil edi­yor­sa prob­lem yok­tur.

Bu dağ; yağ­mur yağ­dı­ğın­da he­ye­lan­dan, kar yağ­dı­ğın­da çığ­dan, esen şid­det­li rüz­gâr­lar­dan üze­rin­de ya­şa­yan­la­rı ko­ru­yor­sa gü­ven­li de­mek­tir. Yine bu dağ ağaç­la­rıy­la, çiçek ve gül­le­riy­le, ye­şil­lik­le­riy­le üze­rin­de ya­şa­yan can­lı­la­ra ba­rı­nak ve hayat su­nu­yor­sa bu dağ gü­ven­li­dir ve ya­şa­nı­la­bi­lir bir yer­dir. Bu özel­lik­ler yoksa bu dağ sa­de­ce top­rak ve taş yı­ğı­nı­dır. İşte ba­ba­la­rı da bun­dan do­la­yı dağa ben­ze­ti­yo­ruz. Du­ru­şu ve bil­gi­siy­le et­ra­fı­na güven ver­me­si ge­re­kir.

Çocuk Eği­ti­min­de Tek­no­lo­jik Ba­ba­lar

Ço­cuk­lar, malum, aile­nin ve mil­le­tin ge­le­ce­ği de­mek­tir. Ge­le­ce­ğin te­mi­na­tı olan bu ço­cuk­la­rın eği­ti­mi için anne ba­ba­la­rın üze­ri­ne düşen gö­rev­ler var­dır. Rabb’imiz ta­ra­fın­dan ço­cuk­lar, an­ne­ler kadar ba­ba­la­ra da eği­til­me­si için ema­net edil­di­ği­ne göre, bu ema­ne­ti de en güzel şe­kil­de ye­ri­ne ge­tir­mek ge­re­kir. Evet, gü­nü­müz­de bu işler an­ne­le­re kalsa da bu, ba­ba­la­rın gö­re­vi­ni tam an­la­mıy­la yap­tı­ğı an­la­mı­na gel­me­mek­te­dir.

Aile­de evin eko­no­mik yü­kü­nün ba­ba­lar­da ol­du­ğu bir ger­çek­tir. Hâl böyle olun­ca ba­ba­lar işin sa­de­ce mad­di­ya­tı­na bak­tık­la­rı için asıl gö­rev­le­ri­ni unut­mak­ta­dır­lar. Oysa an­ne­ler kadar ba­ba­la­rın da ço­cuk­la­rı eğit­mek so­rum­lu­luk­la­rı­nın en ba­şın­da yer al­mak­ta­dır. “Demir, ta­vın­da dö­vü­lür.” ata­sö­zün­de de ifade edil­di­ği gibi, çocuk eği­ti­mi ih­ma­le gel­mez, gelse de te­la­fi­si olmaz. Oysa maddî prob­lem­le­rin te­la­fi­si za­man­la ola­bi­lir.

Tek­no­lo­ji ça­ğın­da­ki ge­liş­me ve ye­ni­lik­ler, aile büt­çe­le­ri­ni zor­la­mak­ta­dır.Tek­no­lo­ji­de­ki ye­ni­lik­le­ri takip ede­bil­mek için de fe­da­kâr­lık ge­re­ki­yor. Aile­nin asli ol­du­ğu kadar asli ol­ma­yan ih­ti­yaç­la­rı­nı kar­şı­la­mak için de ba­ba­lar ya me­sa­iye ka­lı­yor­lar ya da ikin­ci bir işle uğ­ra­şı­yor­lar. Buna bağlı ola­rak ba­ba­lar, ev­le­re be­de­nen ol­duk­la­rı kadar ruhen de yor­gun dön­mek­te ve ço­cuk­la­rı­na vakit ayır(a)ma­mak­ta­dır­lar.

Ba­ba­lar eve geç sa­at­ler­de ve yor­gun dö­nün­ce ister is­te­mez ço­cuk­lar­la da il­gi­len(e)me­ye­cek­ler­dir. Bir­lik­te­lik sa­de­ce be­de­nen ola­ca­ğı için bu da ço­cuk­la­rı tat­min et­me­ye­cek­tir. Ço­cuk­lar­la biraz il­gi­len de­nil­di­ği zaman da: “Ben zaten onlar için ça­lı­şı­yo­rum, ben pa­ra­yı me­za­ra mı gö­tü­re­ce­ğim, on­la­rın ra­ha­tı ve ge­le­ce­ği için ça­lı­şı­yo­rum.” di­ye­rek işin için­den çık­ma­ya ça­lı­şa­cak­lar­dır.

Ba­ba­lar ban­ka­ma­tik gö­re­vi­nin ya­nın­da buz­do­la­bı gibi soğuk olun­ca ço­cuk­lar da ister is­te­mez psi­ko­lo­jik ola­rak ken­di­le­ri­ni yal­nız his­se­de­cek­ler­dir.

Ço­cuk­lar ile­ri­de; “Sağ olsun, babam buz­do­la­bı gibi so­ğuk­tu, fakat bizim için ge­ce­si­ni gün­dü­zü­ne kattı.” diye gurur mu du­ya­cak­lar! Yoksa “Keşke ba­ba­mız iki ka­za­na­ca­ğı­na bir ka­zan­say­dı da ruhen bi­zim­le be­ra­ber ol­say­dı. Kar­nı­mı­zı dü­şün­dü­ğü kadar ru­hu­mu­zu da dü­şün­sey­di.” diye mi içer­le­ye­cek­ler­dir!
Ço­cuk­lar ile­ri­de, babam meş­hur­du, zen­gin­di gibi şey­le­ri an­la­ta­rak mutlu ol­ma­ya­cak­lar­dır. “Benim babam bakan, benim babam baş­kan, benim babam fab­ri­ka­tör, benim babam müdür, benim babam ga­ze­te­ci, benim babam yazar…” di­ye­ne de pek rast­la­ya­maz­sı­nız. Çünkü bun­lar ba­ba­sı­na ait ve ken­di­si­ne ait bir şey yok­tur. Ba­ba­nın sos­yal sta­tü­sü ço­cu­ğun ki­şi­li­ği­ne bir şey kat­ma­ya­cak­tır. Hâl böyle olun­ca da ço­cuk­lar bun­lar­la gurur duy­ma­ya­cak­tır.

Oysa ço­cuk­lar; ba­ba­la­rı­nın mal ve mül­küy­le değil, ken­di­le­riy­le pay­la­şı­lan bil­giy­le, il­gi­len­me adına bir­lik­te geçen zaman ve ya­şa­nan güzel şey­ler­le gurur du­ya­cak­lar­dır. Ço­cuk­la­ra ger­çek miras bı­rak­mak is­te­yen ba­ba­lar, ço­cuk­la­rıy­la dolu dolu ya­şan­mış ha­tı­ra­lar bı­ra­ka­bi­len­ler­dir.

Ki­şi­lik Ge­li­şi­min­de “Baba”

Gü­nü­müz­de ih­ti­yaç­la­rın ço­ğal­ma­sı­nın ba­ba­la­rı daha çok ça­lış­ma­ya zor­la­mak­ta ol­du­ğu bir ger­çek­tir. Fakat ço­cuk­la­rın da ba­ba­ya ih­ti­yaç­la­rı ol­du­ğu bir o kadar ger­çek­tir. Çünkü ço­cuk­la­rın ki­şi­lik ve kim­lik ge­li­şi­min­de anne kadar ba­ba­ya da ih­ti­yaç var­dır.

Ço­cuk­la­rın ki­şi­lik ge­li­şim­de ba­ba­nın et­ki­si çok bü­yük­tür. Ço­cuk­lar özel­lik­le erkek ço­cuk­la­rı; güven, ce­sa­ret, aidi­yet, cin­sel kim­lik ge­li­şi­mi gibi bir­çok de­ğer­le­ri ba­ba­lar­dan öğ­ren­mek­te­dir­ler. Ba­bay­la ye­ter­li zaman ge­çi­ren ço­cuk­lar, daha sağ­lık­lı bir ki­şi­lik ge­liş­ti­re­cek­tir.

Erkek ço­cuk­lar, ba­ba­la­rın dav­ra­nış­la­rı­nı göz­lem­le­ye­rek ve tak­lit ede­rek öğ­ren­me­ye ça­lı­şır­lar. Ba­ba­nın ev­de­ki ku­ral­la­rı ve uy­gu­la­yı­şı, prob­lem­le­re yak­la­şı­mı ve çö­zü­mü, eş ve ço­cuk­la­rı­na yak­la­şı­mı ki­şi­lik ge­li­şi­mi için önem­li­dir. Ço­cuk­luk yıl­la­rın­da ba­ba­la­rıy­la ye­ter­li öz­de­şim ku­ra­ma­yan ço­cuk­lar, er­gen­lik ve ye­tiş­kin­lik dö­nem­le­rin­de de olum­suz et­ki­len­mek­te­dir.

Bunun ya­nın­da, erkek ço­cuk­lar için ba­ba­nın en önem­li rol­le­rin­den biri de cin­sel kim­li­ği ve rol­le­ri­nin ge­li­şi­mi üze­rin­de­ki et­ki­si­dir. Erkek ço­cuk­la­rın cin­si­yet rol­le­ri­ne ait özel­lik­le­ri, ba­ba­nın ço­cu­ğa uygun ve sağ­lık­lı birer model ol­ma­sıy­la ge­li­şe­bil­mek­te­dir. Ba­ba­nın ço­cu­ğuy­la kur­du­ğu yakın ve sıcak ile­ti­şim, ço­cu­ğun öz­de­şim kur­ma­sı­nı ko­lay­laş­tır­mak­ta ve ço­cu­ğun kendi cin­si­yet ro­lü­nü ge­liş­tir­me­si­ne yar­dım­cı ol­mak­ta­dır. Erkek ço­cuk­lar cin­sel ge­li­şi­mi ta­mam­la­mak için uygun model bu­la­ma­dık­la­rı zaman cin­sel kim­lik ge­li­şim­le­ri olum­suz et­ki­le­ne­bil­mek­te­dir.

Kız ço­cuk­la­rın da ha­yat­la­rın­da ta­nı­dık­la­rı ilk erkek ba­ba­la­rı ola­ca­ğı için kız ço­cuk­la­rın da ki­şi­li­ği­nin ge­liş­me­sin­de baba önem­li bir yere sa­hip­tir. Çünkü ba­ba­la­rıy­la sağ­lık­lı ile­ti­şim ku­ra­bi­len kız ço­cuk­lar, güven ge­liş­tir­me ko­nu­sun­da daha şans­lı­dır­lar. Bunun da ço­cuk­la­ra ile­ti­şim kurma ve prob­lem­le­ri çözme gibi be­ce­ri­le­ri ka­zan­ma­sı­nın yanı sıra ev­li­lik ha­ya­tın­da da fay­da­sı ola­cak­tır.

Yine kız ço­cuk­lar için ba­ba­lar, karşı cinsi ta­nı­ma ve an­la­ma­da, ken­di­ne güven ge­liş­ti­re­bil­me­sin­de önem­li bir figür ol­mak­ta­dır. Kız ço­cuk­la­rın ba­bay­la ile­ti­şi­mi er­kek­le­ri daha iyi ta­nı­ma adına far­kın­da­lık sağ­la­ya­cak­tır.

Sonuç ola­rak çocuk eği­ti­min­de bi­yo­lo­jik ba­ba­nın sa­de­ce fi­zik­sel var­lı­ğı yet­mi­yor. Fi­zik­sel var­lı­ğı­nın ya­nın­da bilgi ola­rak do­na­nım­lı ol­ma­sı, iliş­ki­ler­de güven ver­me­si, ço­cuk­la­rıy­la ka­li­te­li zaman ge­çir­me­si ve en önem­li­si ki­şi­li­ğiy­le rol model ol­ma­sı ge­re­kir.